ଚୈତମାସରେ ଓଡ଼ିଶାର କରାପୁଟ ଜିଲ୍ଳାର ଆଦିବାସୀ ଅବିବାହିତ
ଯୁବକ ଓ ଅବିବାହିତା ଯୁବତୀମାନେ ଦଳବଦ୍ଧ ଭାବରେ ସମଗ୍ର ମାସଟି ନୃତ୍ୟ ଗୀତରେ କଟାଇ ଚୈତପର୍ବ
ପାଳନ କରନ୍ତି | ଦଳେ ଯୁବକ ଓ ଦଳେ ଯୁବତୀଙ୍କ ଭିତରେ ଗୀତରେ ବଚସା ହୁଏ | ଯୁବକମାନେ ଗୀତ ଗାଇ ଯେଉଁ
ଭାବ ପ୍ରକାଶ କରନ୍ତି ତାକୁ ଯୁବତୀମାନେ ଗୀତରେ ଉତ୍ତର ଦିଅନ୍ତି | ଯୁବତୀମାନେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଶ୍ନ
କରନ୍ତି ଏବଂ ଯୁବକମାନେ ଉତ୍ତର ଦିଅନ୍ତି | ଏପରି ସମଗ୍ର ଦିନ ଗୀତର
ସ୍ରୋତ ଚାଲିଥାଏ | ଶେଷରେ ଏହି ପ୍ରତିଯୋଗିତା ବା ବଚସାରେ ଯେ ପରାସ୍ତ ହୁଏ ସେ
ହାରମାନେ | ଯୁବତୀ ପରାସ୍ତ ହେଲେ ବିଜେତା ଯୁବକ ତାକୁ ବିବାହ କରିବା
ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଦଳ ଭିତରୁ ଟାଣି ନେଇ ପଳାଇଯାଏ | ଏହି ପର୍ବରେ ଭାଗନେଇଥିବା
ଅବିବାହିତ ଯୁବକମାନଙ୍କୁ ଧେଙ୍ଗଡ଼ା ଓ
ଯୁବତୀମାନଙ୍କୁ ଧେଙ୍ଗେଡ଼ି କୁହାଯାଏ | ଏହି ଧେଙ୍ଗଡ଼ା-ଧେଙ୍ଗେଡ଼ି ଦଳଙ୍କ ବଚସା
ପ୍ରକାଶ୍ୟ ଭାବରେ ହୁଏ | ଲୋକେ ଏଥିରେ ଆନନ୍ଦ ଉପଭୋଗ କରନ୍ତି ଏବଂ କବିତାର ପଦଯୋଜନା,
ଛଟା ଓ ଭାବ ଅନୁସାରେ ପ୍ରଶଂସା ମଧ୍ୟ କରନ୍ତି | ଆଦିବାସୀଙ୍କ ଛଡ଼ା ଅନ୍ୟ
ଜାତିମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଏହି ରୀତିର ଗୀତ ବୋଲାଯାଉଥିବା ଦେଖାଯାଏ ନାହିଁ |
ଚଇତି
ଘୋଡ଼ାନାଟ ଗୀତ – ଚୈତ୍ରମାସରେ ଧୀବର, ଶୁକ୍ଳ ପ୍ରଭୃତି ଜାତିର ଲୋକେ ଅଶ୍ୱମୁଖୀ
ବାସୁଳୀ ଠାକୁରାଣୀଙ୍କ ପୂଜାରେ ଅଶ୍ୱନୃତ୍ୟ ବା ଘୋଡ଼ାନାଟ କରିଥାନ୍ତି | ନାଟ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଗୀତ
ମଧ୍ୟ ବୋଲାହୁଏ | ଏହି ଗୀତ ଚଇତି ଘୋଡ଼ାନାଟ ଗୀତ ନାମରେ ପରିଚିତ |
No comments:
Post a Comment